Dwory i pomniki przyrody

Liczba odwiedzających: 2532
Gmina Goszczyn położona jest na północ od rzeki Pilicy, która począwszy od okresu średniowiecza stanowiła naturalną granicę pomiędzy Mazowszem a Małopolską. Niewiele  z historycznie ukształtowanych odrębności pomiędzy tymi „krainami” zachowało się do czasów współczesnych w sferze dziedzictwa kultury materialnej lub poczucia tożsamości i tradycji.  Rejon ten różni się fizjonomicznie od obszaru położonego na południe od Pilicy bardziej wyraźną zabudowę miejską oraz występowaniem większej ilości dworów niż w rejonie Małopolski.
 
Dwor_w_Sielcu.jfif (886 KB)
 
W gminie Goszczyn zachował się dwór w miejscowości Sielec wraz z parkiem miejskim o pow. 4,15 ha. Dwór wzniesiony około 1880 r. dla Lucjana Tąkiela być może wg projektu architekta Wojciecha Wawrzyńca Bobińskiego. Wybudowany jednocześnie   z kościołem w Goszczynie projektowanym przez tego samego architekta. W 1930 roku należał do Jerzego Rysa, później do Wincenta Bereśniewicza. W okresie powojennym użytkowany na biura przez PGO w Sielcu, filię Bibliotek Gminnej w Goszczynie, a obecnie znajdują się w nim mieszkania prywatne. 

          
W parku przy dworze rośnie dąb szypułkowy w wieku  ok 350 lat uznany za pomnik przyrody. Wiekowe drzewo ma wysokość 24 m i obwód pnia 505 cm. Dopełnieniem krajobrazu jest przepiękna, długa, sięgająca do miejscowości Goszczyn aleja kasztanowa z czasów świetności dworu. 


Dwór  w Tąkielach wzniesiony został m w 1928r. dla Jana Wyleżyńskiego wg projektu budowniczego Wentzla z Mogielnicy. Klasycystyczny, murowany z cegły, otynkowany, parterowy, podpiwniczony z środkową częścią piętrową zwieńczoną od frontu i od ogrodu trójkątnymi frontonami. Obecnie stanowi własność prywatną. 

Dwor_w_Sielcu_Takiele.jfif (951 KB)

W lesie Nadleśnictwa Grójec w miejscowości Tąkiele w pobliżu dworu występują cztery modrzewie polskie w wieku ok 160 lat, obwodzie pnia od  230 do 250 cm i wysokości od 26 do 27 m uznane za pomniki przyrody.

 

Do obecnych czasów nie zachował się dwór szlachecki w Długowoli, którego właścicielemw XIX w. był Roman Dal-Trozzo,  zagorzały myśliwy. W czasach świetności dwór był zasobny, obszerny, gustownie umeblowany, posiadał dużą liczbe pokoi gościnych.